" Ezber Bozan "

Zamansız, plansız, koşulsuz. Biraz ürkütücü biraz da heyecanlı.Ama en çok ta bilinmedik bir şey.Kötülükleri silen, yanlışları götüren, leke tutmayan..
Sadece bir dilek tuttum, üfledim beni yakan tüm mumları..Onlar söndü ben aydınlandım.
Görebildiğim, duyabildiğim tek bir şey var bu kez.
Derin bir nefes alıyorum gözlerimi kapatıp.Huzurlu çok..
Doğrusu yanlışı tersi düzü yok bunun.
Yargılaması, eleştirmesi kolay.En zoru yaşaması..
Anlatabilmesinden çok anlayabilmesi hatta.
En yakınından en uzağına kadar binlerce kelime dolanır ayağına.
Ya takılır düşersin yada daha da güçlenirsin.
Başım dik, vicdanım rahat.
İnsan en çok kendisini duymalı, en çok kendisini dinlemeli.
Bozup ezberlerini yeniden yaratabilmeli içini.
Korkmadan, bıkmadan..
Ben bunu yapıyorum evet. 
Sildim doğrularımı yanlışlarımı. Yaşadıkça yazıyorum yenilerini, çiziyorum yolumu.
Kendimi sınırlandırarak değil, sınırlarımı başkalaştırarak.. 
Ruhumuzu özgürleştirmenin sırrı içimizde, iki dudağımızın arasında tam da.


"Kader..Ne güzel tesadüflerle de dolu.."