Bir his düşünün.
Kalbinizden başlayıp yaka yaka damarlarınızda dolaşan.
Sabahlara kadar susmadan anlatacak gücü veren ama kelime bulamayacak kadar köşeye sıkıştıran.
Olduğunuz yere bileklerinizden bağlayan diğer yandan da bulduğunuz ilk kapıdan kendinizi dışarı attıran.
Hem çok kalabalık hem çok yalnız bir his.
Hayatta olmayan birini özlemek..
Çığlık çığlığa isyan ettiren, bir duygudan diğerine soluksuz geçirten.
Alabildiğince uzağa koşmak istiyorum. Ardım görünmeyene, önüm uçsuz olana dek.
Hiçbir insan, hiçbir duygu, hiçbir şehir geçirmiyor.
Bir anı, bir ses, bir koku, ufacık bir an insanı alıp o zamanın en yüksek yerinden bırakıveriyor boşluğa.
Geriye kalan bir yürek çarpıntısı..
Özledikleriniz hayattaysa arayın, görüşün, özlemekle kalmayın.
Sarılın.
Böyle bir hal içindeyim. Selam olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder