Bir dilek, bin huzur!

Her gün yeni bir şey öğreniyorum. 

Şaşkınlıkla bakıyorum insanların davranışlarına.

İçten pazarlıklı hallerine, riyakarlıklarına.

Hırs bürümüş ruhlarının hayata böylesine karışabilmesi boğazımı düğümlüyor.

Bilmiyorlar ki kemirir insanı hırsın fazlası, yalnızlaştırır.

Ama umurlarında mı? Varsa yoksa kendileri, bencillikleri, çıkarları.

Kısacası "zavallılıkları."

Sevmiyorum insanın kin tutanını.

Yalan söyleyenini, yüzüne gülüp arkandan konuşanını.

Gözünün içine baka baka aklından geçeni saklayanını.

Beni bile korkutuyor varlıkları, onlar kendilerine nasıl tahammül edebiliyorlar? Ne acı..

Her an kendinde boğulmak, kendinde tükenmek ne acı..

Şükrediyorum ki böylelerini hayatıma almıyorum sadece dokunup geçiyorum. 

Şükrediyorum ki gözüne baktığımda içini okuduğum insanlar yaşatıyorum yakınımda.

İyi ki varlar iyi ki.

Bu huzuru hissedebilmeyi o küçücük insanlara da diliyorum, kendilerini yenebilirlerse..