23 Haziran 2011 Perşembe

" Hayat Ağacı "

Ardımda kalan binlerce hikaye, binlerce kelime var.Buram buram hayat kokuyor hepsi, yaşanmışlık.Sevmeye, özlemeye, inanmaya, anlamaya adanmış binlerce de anım var benim.
Ve onlarca hatam.Beni büyüten, sessizleştiren, boğazımı düğümleyen..Yada onlarca doğrum hatırladıkça içimi temize çeken.
Korkularım var benim.Köşe bucak kaçtığım, küçücük kaldığım, tir tir titrediğim.Baş edemediğim her anda koşarak uzaklaşmak istediğim,en içimde volkanlar patlatan korkularım hemde.Hemen ışığı yakarım diner kalp atışlarım biraz olsun.
Yenilgilerim var adımlarımı yavaşlatan.Hevesimi kırıp, hırsımı çalan.Üzüldükçe hırçınlaştırıp daha da içine çeken.
Başarılarım var söz edemediğim, kabul edemediğim ama içten içe sevindiğim.
Acılarım var yüreğimin tam ortasından tüm vücuduma yayılan.Nefes aldıkça göğüs kafesimi sıkıştıran.Gözlerimi kapadığımda aklıma dolanan, çekip atamadığım, silip unutamadığım..
Mutluluklarım var gözlerimin içini güldüren, önümü aydınlatan.
Heyecanlarım var, dur durak bilmeyen, nefesimi kesen.
Ailem var canımdan öte, sımsıcak.
Arkadaşlarım var başka başka renklerde başka başka tonlarda.Hayatıma en güzel izleri bırakan.
Bir de ben varım..
Geçtim aynanın karşına bakıyorum kendime.Gülünce beliren gamzelerime, gözlerimin kenarındaki sevinçlerime, dudağımın kenarındaki üzüntülerime.
Ellerime bakıyorum, anılarıma.Çocukluk izlerime, bisiklet kazama, en acı tesadüflerime.
Ağaçlara tırmanmaktan yara bere bacaklarıma bakıyorum.
Küçüklüğümün izlerine dokunuyorum bir bir.Masumluğumun..
Kapadım gözlerimi, en sevdiğim balonumu hayal ettim.
Rüzgar yavaş yavaş sıyırdı bileğimden ipini, karıştım gökyüzüne.
Büyüdükçe daha mı zor gökyüzüne karışmak? 
Korktum.
Hemen açtım gözlerimi.
Anladım ki zormuş çok.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder