22 Şubat 2011 Salı

İçimdeki Zaman Kelebekleri

Herkesin bir hikayesi var. Yüzlerdeki izler çok gülmekten midir ağlamaktan mıdır bilinmez. Hepsi birer kelimesi hikayelerinin. Tanımadığım insanların yüzlerine bakıyorum , gözlerine , ellerine , hareketlerini inceliyorum. Ne iş yaparlar , mutlular mı , acı mı çekiyorlar  , çok mu yoruluyorlar ? Hayatlarını merak ederim hep. Hikayelerini.. Bir oyun gibi şunu geç , bunu da bunu da .. evet işte bu. Bu kadın acaba nasıl yaşamıştır hayatını dedim içimden. Yüzünde bir gülümseme yol boyunca. Gözleri öyle olmasa da.. Onu sürekli azarlayan yanındaki adama rağmen hep bir gülümseme. Onu dinlemiyor sanki hiç , gülümseyerek bakıyor. Dışarıya , insanlara , o adama. O da benim gibi bir oyun mu oynuyordur acaba aklında. Belki gerçekten duymuyor o adamı , ağzından çıkan kelimelere aydınlıklar konduruyor, onları duyuyor, onlara gülümsüyor belki. Yüzüne başkasının yüzünü koyuyordur belki , eskiden aşık olduğu kim bilir.. Hayal etmeye çalışıyorum gençliğini. İçimde bir zaman kelebeği.. Bir an göz göze geliyoruz o da bakıyor bana. Sonra yine dışarıya bakmaya devam ediyor , gülümseyerek tabi.. 

4 yorum: